Co zaśpiewać na Mszy? Niedziela Palmowa, rok A

„W tym dniu Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby dokonać paschalnego misterium. Kościół wspomina ten wjazd we wszystkich Mszach świętych: przed Mszą główną odbywa się procesja lub uroczyste wejście, przed innymi Mszami wejście zwykłe. Procesji nie można powtarzać. Wejście uroczyste można powtórzyć przed mszami, które się sprawuje z licznym udziałem wiernych.” (cyt. za: Mszał Rzymski dla diecezji polskich)

Wypada zatem zacząć od omówienia śpiewów stosownych na procesję z palmami. Mszał wprost nam podpowiada, co należałoby wybrać. Na otwarcie procesji śpiewa się odpowiednią antyfonę: „Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. O Królu izraelski. Hosanna na wysokości” (zapis nutami kwadratowymi w mszale). Potem następuje odczytanie stosownej Ewangelii; procesja rusza. Mszał rzymski podaje w tym miejscu kilka śpiewów: m.in. Psalm 24 (Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia), Psalm 47 (Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie), oraz Hymn do Chrystusa Króla. W śpiewnikach dominikańskich można odnaleźć odpowiednie opracowania tych psalmów, zatem polecam z nich skorzystać (Wielki Psalm Wejścia – Niepojęta Trójco I; oraz Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy hymn – Niepojęta Trójco I; Gloria laus, et honor – chorał gregoriański Niepojęta Trójco II).

I. Inną formą jest uroczyste wejście lub wejście zwykłe. Różnią się one zasadniczo tym, że w pierwszym wariancie odczytywana jest Ewangelia o wjeździe Jezusa do Jerozolimy, po czym następuje uroczyste wejście, podczas którego należy wykonać Hymn do Chrystusa Króla lub inną stosowną pieśń, a w drugim przypadku wjazd Chrystusa do Jerozolimy upamiętnia jedynie odpowiedni śpiew. Takim odpowiednim śpiewem na wejście mogłoby być:

Wielki Psalm Wejścia (Niepojęta Trójco I)

Tekst tej pieśni koresponduje z antyfoną na wejście w tym dniu: „Bramy, podnieście swe szczyty * unieście się, odwieczne podwoje, *aby mógł wkroczyć Król chwały. «Któż jest tym Królem chwały? * Pan Zastępów, On jest Królem chwały. * „Hosanna na wysokości.”

Dzieci hebrajskie (Niepojęta Trójco II)

Tekst refrenu to antyfona Pueri Haebrorum, wykonywana na początku procesji, natomiast tekst zwrotek to fragmenty z Psalmu 24 (por. Wielki Psalm Wejścia)

Wjeżdża Król nasz, Jezus cichy (śpiewnik Siedleckiego, Śpiewnik Wawelski, śpiewnik Droga do nieba)

Jerozolimo, chwal Pana nad Pany (Śpiewnik Wawelski)

II. Liturgia biegnie dalej swoim torem, słuchamy słowa Bożego: pięknych czytań (z Księgi Izajasza oraz z Listu do Filipian), wzruszającego Psalmu 22 (Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?) oraz Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa – w tym roku wg św. Mateusza. Podczas przygotowanie darów warto zatem podkreślić te piękne słowa.

Pieśń o Słudze Pańskim (muz. J. Blycharz)

Ten pierwszy śpiew wykorzystuje inny fragment z Księgi Izajasza – tekst prorocki o męce i śmierci Chrystusa. Doskonale pasuje zarówno do pierwszego, jak i do drugiego czytania.

Boże mój (Niepojęta Trójco II)

Ta lamentacja podkreśla szczególnie wołanie z psalmu – Skargę opuszczonego przez Boga

Ludu mój, ludu (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Klonowskiego, śpiewnik Mioduszewskiego i in.)

Ten piękny śpiew, zbudowany w całości na antytezach: czynach Boga wobec człowieka i człowieka wobec Boga, z typowym litanijnym, anaforycznym zawołaniem w kolejnych zwrotkach doskonale oddaje tajemnicę czytanej w tym dniu Męki Pańskiej. Doskonały do kontemplowania i rachunku sumienia przed Świętym Triduum Paschalnym.

Najdroższy Jezu (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Droga do nieba, śpiewnik Siedleckiego)

Podobnie jak w przypadku wcześniejszej pieśni jest to doskonały tekst do rozważenia własnej postawy wobec Boga. W tym przypadku jednak tekst jest bardzo zindywidualizowany, ponieważ zmienia się relacja nadawca–adresat; już nie Bóg kieruje swoje skargi do ludzi (podmiot indywidualny do adresata zbiorowego), lecz człowiek przyznaje się do popełnionego przez siebie zła i szuka odkupienia (podmiot indywidualny do indywidualnego adresata).

III. Na komunię Mszał podaje nam jasną wskazówkę w postaci dość czytelnej antyfony:

„Ojcze, jeśli nie może Mnie ominąć ten kielich * i muszę go wypić, *niech się stanie Twoja wola.”

Dlatego w tym miejscu proponuję typowo pasyjny śpiew, np.:

Hymn ku czci Krzyża świętego (Niepojęta Trójco II)

Tekst tej pieśni jest wyjątkowo Eucharystyczny.

Króla wznoszą się znamiona (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Siedleckiego)

Przed chwilą witaliśmy Króla nad Królami, gdy wjeżdżał na osiołku do Jerozolimy. Teraz wyśpiewajmy pełnię jego panowania – tronem Jego jest Krzyż, koroną – ciernie, a berłem – włócznia, co Mu bok przeszyła.

Ojcze, Boże wszechmogący (Niepojęta Trójco, śpiewnik Mioduszewskiego, Śpiewnik Wrocławski)

W nawiązaniu do antyfony wyśpiewajmy tajemnicę ofiary, której dokonuje Bóg, i historię męki.

IV. Na uwielbienie proponuję pieśni o chwale krzyża:

Adoramus Te, Christe (Niepojęta Trójco II)

Per Crucem Tuam (Niepojęta Trójco II)

Krzyżu Chrystusa (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Siedleckiego)

V. Rozważyliśmy już całą mękę i śmierć Chrystusa – od uroczystego wjazdu do Jerozolimy, aż do skonania na krzyżu. Na koniec zatem, na rozesłanie, idąc z logiką liturgii, warto byłoby wykonać pieśń o charakterze postpasyjnym:

Płaczcie, anieli (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Siedleckiego)

Dobranoc, Głowo święta (Niepojęta Trójco II, śpiewnik Mioduszewskiego)

Zobacz także