ks. Ryszard Tujak

Ks. Ryszard Tujak był w Lublinie wieloletnim duszpasterzem niesłyszących, pamiętam jeszcze z odległych czasów seminaryjnych jak prowadził z nami zajęcia z języka migowego. Odprawiał Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego, regularnie spowiadał na Mszach "trydenckich" w Kościele przy ul. Staszica w Lublinie, a jednocześnie chętnie posługiwał wspólnotom neokatechumenalnym. Ktoś się zdziwi, jak można godzić posługi w tak różnych środowiskach, a ks. Ryszard po prostu kochał Chrystusa, więc chętnie służył Kościołowi "na różnych odcinkach". Prosty, skromny, miał zawsze w twarzy coś bardzo ujmującego i pogodnego. Można go było nieraz spotkać w centrum Lublina, w okolicach katedry i Bramy Krakowskiej – charakterystyczna sylwetka, powoli dokąś idący, zawsze w sutannie.

Widziałem go ostatni raz trzy tygodnie temu, kiedy prowadziłem rekolekcje wielkopostne w lubelskim domu księży emerytów, gdzie ks. Ryszard mieszkał. Aż było mi głupio, kiedy pokornie tłumaczył się przede mną, że przedłużyła mu się wizyta u lekarza i dlatego opuścił popołudniową konferencję rekolekcyjną.

Szkoda, że nie będę mógł być pojutrze na jego pogrzebie w katedrze, bo dokładnie w tym samym czasie muszę być na innym pogrzebie na Majdanku.

Jestem pewien, że ks. Tujak uslyszał w momencie śmierci: "Dobrze, sługo dobry i wierny, wejdź do radości swego Pana".