Liturgia w soczewce: Niedziela Palmowa, rok B (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; daj nam pojąć naukę płynącą z Jego męki i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu.

– Kolekta Niedzieli Palmowej mówi o Passze Syna Bożego, który przyszedł jako człowiek, umarł i powstał z martwych.

– Odnosi się również do naszego udziału w Jego przechodzeniu ze śmierci do życia.

– Z czego ten udział wynika? Jaka nauka płynie z męki Zbawiciela?

 TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

Ewangelia podczas procesji (Mk 11, 1-10)

«Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie»

I czytanie (Iz 50, 4-7)

Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem.

Psalm responsoryjny (Ps 22 (21))

Będę głosił swym braciom Twoje imię i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.

II czytanie (Flp 2, 6-11)

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej (…) uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej.

Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył.

Ewangelia (Mk 14, 1 – 15, 47)

Kobieta (…) rozbiła flakonik [olejku nardowego] i wylała Mu na głowę.

Bierzcie, to jest Ciało moje. To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.

Abba, Ojcze (…) zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie.

Nie znam tego człowieka, o którym mówicie.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przez mękę swojego Syna pojednaj nas ze sobą, nie zasługujemy na to z powodu złego życia, lecz ufamy, że Najświętsza Ofiara wyjedna nam przebaczenie u Twojego miłosierdzia.

Modlitwa po komunii

Boże, Ty nas posiliłeś Najświętszym Sakramentem, a przez śmierć Twojego Syna obudziłeś w nas nadzieję życia wiecznego, w które wierzymy, pokornie Cię błagamy:  spraw, abyśmy przez Jego zmartwychwstanie osiągnęli cel naszych dążeń.

KOMENTARZ

Co tydzień w Credo wspominamy Paschę Syna Bożego, który solidaryzując się z nami, stał się Synem Człowieczym. Jako Nowy Adam w nowym ogrodzie poddał się woli Ojca – nie oparł się ani nie cofnął – i przyjął na siebie grzech świata. Synowskim TAK przezwyciężył w sobie to pradawne NIE ludzkości.

Abba, Ojcze (…) nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie.

Umierając na krzyżu jako Człowiek, położył kres staremu życiu karmiącemu się iluzją Będziecie jak Bóg (por. Rdz 3, 1-6). I dał początek nowemu  – w posłuszeństwie Ojcu.

Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył.

Przez chrzest zostaliśmy zanurzeni w śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie. Za darmo, bo sami z siebie nie zasługujemy na to z powodu złego życia.

Nauka płynąca z Jego męki mówi, że śmierć nie jest ostatnim słowem. Że w łączności z Nim każdy ochrzczony przechodzi do życia, które jest życiem Syna zjednoczonego z Ojcem. W świetle tej nauki zakończenie ludzkiego życia można uznać za ostateczne zanurzenie w rzeczywistość Trójjedynego Boga, którego imię zostało wezwane podczas chrztu.

W czasie pomiędzy – rozpiętym między już a jeszcze nie – nowe życie karmi się pochodzącymi z Tajemnicy Paschalnej sakramentami, szczególnie zaś Ciałem i Krwią Pana obecnego w Eucharystii.

Bierzcie, to jest Ciało moje. To jest moja Krew.

Codzienność jest czasem umierania starego człowieka w konkretnych decyzjach, ciągłego powstawania z upadków, które nam przypominają – jak Piotrowi po jego dramatycznym Nie znam tego człowieka – że potrzebujemy Zbawiciela.

Jest też miejscem zmagań o wiarę, że śmierć w zjednoczeniu z Chrystusem prowadzi do życia – tak jak rozbicie alabastrowego flakonika uwalnia zapach olejku nardowego.

Udział w zmartwychwstaniu Chrystusa polega więc na jednoczeniu się z Nim w sakramentach i w codzienności.

 WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy wierzę, że przez zanurzenie w wodę chrztu, zostałem zanurzony w śmierć Chrystusa? Że wobec tego mam udział w Jego zmartwychwstaniu? Że otrzymałem to za darmo?

– Jak dbam o moje nowe życie? Czy aktualizuję moję włączenie w Paschę Chrystusa przez “chrzest pracowity”, czyli sakrament pokuty i pojednania?

– Czy świadomie przeżywam zjednoczenie z Chrystusem w Eucharystii, która uobecnia Jego Paschę?

– Czy w życiu codziennym godzę się na obumieranie starego człowieka? Jak to wygląda w konkretach?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie, dziękuję, że uniżyłeś się, stawszy się posłusznym aż do śmierci. Że wziąłeś w siebie każdy grzech i, umierając na krzyżu, pokonałeś go. Dziękuję za chrzest, który mnie zanurzył w Twojej śmierci, a przez to również w zmartwychwstaniu.

Daj mi wiarę, że to prawda – że mam udział w Twoim życiu. I daj mi się tym ucieszyć w tę Wielkanoc.

Chcę głosić swym braciom Twoje imię i chcę Cię chwalić w zgromadzeniu wiernych.

Pomóż żyć chrztem na co dzień – przez zwykłe wybory umierać dla grzechu, a żyć dla Boga.

Opr. s. Katarzyna Gizicka CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także