Liturgia w soczewce: Uroczystość Narodzenia Pańskiego, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze cudowniejszy sposób odnowiłeś jego godność, daj nam uczestniczyć w bóstwie Twojego Syna, który przyjął naszą ludzką naturę.

– Wcielenie jest zjednoczeniem Boga i człowieka w Osobie Słowa Wcielonego. Dwa światy pozostają odrębne, ale już nie są rozdzielone, przeciwnie, dotykają się i łączą w jednej Osobie. Wiekuisty majestat nieskończonego Boga, którego żadne oko nie widziało, od którego dzieli nas bezmiar nieskończoności staje się obecny wśród nas i pozwala oglądać swoje oblicze. Począwszy od tej Świętej Nocy Bóg jest w tym świecie, a świat jest w Bogu.

– Uroczystość Bożego Narodzenia jest świętem godności człowieka. Chrystus przyjmując ludzką naturę umożliwia nam udział w swojej Boskiej naturze. To wydarzenie ujawnia i czyni możliwą nową tożsamość, jaką człowiek nabywa przez wiarę i chrzest. Człowiek na nowo stworzony i zrodzony w Słowie, odzyskuje w Nim swój prawdziwy obraz. Nie musi brnąć już dalej w grzech, ale widzi drogę ku Bogu. Zostaje wciągnięty w najbardziej wewnętrzne życie Chrystusa, przez to staje się Jego ciałem, które żyje Jego życiem, a przez to zostaje przebóstwiony i wywyższony do godności prawdziwego przyjaciela Boga.

– Przez wiarę i chrzest człowiek może odnaleźć w sobie trynitarne źródło, z którego nieustannie wypływa wszystko czym jesteśmy. Dlatego właśnie człowiek jest sobą zawsze tylko wtedy, kiedy odnajduje siebie w Bogu. W Nim żyjemy i jesteśmy. Kiedy odnajdujemy się w Nim, odnajdujemy też samych siebie i prawdę o nas. „Jest Ktoś, kto jest we mnie bardziej niż ja sam” (św. Augustyn).

TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

 

I czytanie – Iz 52, 7-10 (Cała ziemia zobaczy zbawienie Boże)

Zabrzmijcie radosnym śpiewem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.

 

Psalm responsoryjny – Ps 98

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

 

II czytanie – Hbr 1, 1-6 (Bóg przemówił do nas przez Syna)

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.

 

Werset przed Ewangelią

Zajaśniał nam dzień święty,
pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

 

Ewangelia – J 1, 1-18 (Słowo stało się ciałem)

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od ojca, pełen łaski i prawdy.

 

Modlitwa nad darami

Wszechmogący Boże, w tę uroczystość przyjmij z upodobaniem Ofiarę, przez którą dokonało się nasze pojednanie z Tobą, i spraw, aby wzniosła się do Ciebie jako doskonałe uwielbienie.

 

Modlitwa po komunii

Miłosierny Boże, narodzony dzisiaj Zbawiciel świata przywrócił nam dziecięctwo Boże, spraw, abyśmy mieli udział w Jego wiecznym życiu.

KOMENTARZ

Początek Ewangelii wg św. Jana to hymn na cześć Słowa Boga, w relacji do którego całe stworzenie i cała historia istnieje i ma swoje znaczenie. Boskie Słowo było u Boga Ojca od zawsze, było przy stworzeniu świata i w historii Izraela, teraz zaś stało się człowiekiem. Narodził się Jezus Chrystus. Boski Logos wyszedł z wieczności Ojca i wiecznego trwania Trójcy Świętej i wszedł w nasze bytowanie w świecie, by przez krzyż i zmartwychwstanie wypełnić zbawczy plan Ojca i otworzyć ludzkości drogę do wiecznego życia z Bogiem.

Cała historia ludzkości jest wędrówką w ciemnościach w poszukiwaniu światła, prawdy i nadziei. Słowo, które odwiecznie ukierunkowane ku Ojcu, przychodzi na świat, jako życie i światło. Świat jednak wolał zignorować Światło, nie poznał Go i nie przyjął. Byli jednak i tacy, którzy je przyjęli, pozwolili Mu działać w swoim wnętrzu i kształtować całe życie, by stali się dziećmi Bożymi (J 1, 12), nowymi ludźmi w Chrystusie.

Tak jak przez Słowo powstało „pierwsze stworzenie”, tak za sprawą tego samego Słowa dokonuje się „nowe stworzenie” – człowiek otrzymuje dostęp do stanu synostwa Bożego i może wypełnić swoje zadanie zgodnie z planem, jaki Bóg ma względem niego od stworzenia świata. To „nowe stworzenie” charakteryzuje się nową obecnością Boga. Stwórca nie staje naprzeciw stworzenia, ale mieszka w nim i doświadcza pełni człowieczeństwa. Przychodzi, by ogarnąć całego człowieka, podźwignąć i wprowadzić w swoje własne życie. Obecność osobowej chwały Boga, która ujawnia się w Chrystusie, oznacza, że zbawienie jest obecne. Całe stworzenie jest świadkiem obecności i sposobu bycia Boga, dlatego woła z radości na cześć Pana cała ziemia (Ps 98), bo Pan pocieszył swój lud i odkupił (Iz 52, 9).

W Słowie stwórczym Boga odnajdujemy to, co nadaje stabilność naszemu życiu, a w Słowie odkupieńczym my, napiętnowani przez grzech, zostajemy całkowicie odnowieni, zostaje nam przywrócony pierwotny wygląd, stajemy się na nowo obrazem Słowa, które samo jest obrazem Ojca. W eucharystii otrzymujemy światło i moc, by wytrwać w doczesnym życiu z jego biedą i nędzą, gdyż wyższą cząstkę naszego jestestwa tkwimy w całkowicie innym rodzaju życia, w życiu z Chrystusem.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy misterium Wcielenia Syna Bożego ma wpływ na moje życie? Czy pozostaję jedynie na płytkim świętowaniu tego czasu?

– Czy jestem wdzięczny Bogu za dzieło Odkupienia i wybawienia mnie?

– Czy mam świadomość dziecięctwa Bożego? Czy rozwijam w sobie ten dar otrzymany na chrzcie?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie Święty, Królu mocarny, Jedyny Dobry,

Ty widzisz to, co jest ukryte,

przyjmij mnie całą,

wyrywaj w sidła grzechu, oczyszczaj i rozraduj serce,

odnawiaj swój obraz, by stawał się jeszcze bardziej Twój.

Bądź zawsze blisko i strzeż jak źrenicy oka.

Amen.

Opr. s. Karolina Ostopinko CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także