Liturgia w soczewce: Wielki Czwartek – Msza Wieczerzy Pańskiej, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, obchodzimy pamiątkę najświętszej Wieczerzy, podczas której Twój Jednorodzony Syn, mając się wydać na śmierć, pozostawił Kościołowi nową wiekuistą Ofiarę i Ucztę swojej miłości; spraw, abyśmy z tak wielkiego misterium czerpali pełnię miłości i życia.

„Nowa wiekuista ofiara i Uczta swojej [Bożej] miłości” jest to dar, jaki Jezus pozostawił nam, czyli Kościołowi. Eucharystia jest tym darem, z którego mamy czerpać pełnię miłości i życia. Pytanie, jakie może nam postawić dzisiejsza kolekta, to pytanie o moje podejście do Eucharystii? Czy jest to tylko obowiązek wynikający z przykazań? Czy Eucharystia jest dla mnie tą rzeczywistością, gdzie mogę czerpać miłość Boga?

TEKSTY LITURGII MSZY

I CzytanieWj 12, 1-8. 11-14 (Przepisy o wieczerzy paschalnej)

Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:

„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. (…)

Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.

Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.

Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».

Psalm responsoryjny – Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18

Czym się Panu odpłacę

za wszystko, co mi wyświadczył?

Podniosę kielich zbawienia

i wezwę imienia Pana (…)

Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy (…)

Tobie złożę ofiarę pochwalną

i wezwę imienia Pana.

II Czytanie – 1 Kor 11, 23-26 (Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie)

Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!»

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.

Ewangelia – J 13, 1-15 (Do końca ich umiłował)

Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».

Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!»

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».

Umywanie nóg

Jeżeli Ja, wasz Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusaspełnia się dzieło naszego odkupienia.

Modlitwa po komunii

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy posileni na doczesnej uczcie Twojego Syna, zasłużyli na pełne uczestnictwo w uczcie niebieskiej.

KOMENTARZ

Zdumiewające jest to, że w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, kiedy przeżywamy pamiątkę ustanowienia Eucharystii, zostaje nam dany fragment Ewangelii mówiący o umywaniu nóg uczniom. I zdumiewająca jest tajemnica Wieczernika, kiedy Jezus wstaje od uczty, zdejmuje szaty i umywa uczniom nogi. Wszystkim, bez wyjątku: i umiłowanemu Janowi, i Piotrowi, który zaraz się Go zaprze i Judaszowi, który Go zdradzi. „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”. Miłość Jezusa, która nie ma względu na osoby. Miłość Jezusa jest tą, która pragnie dawać się każdemu. „(…) abyście i wy tak czynili (…)” Widać tu związek miłości bliźniego z Eucharystią. Eucharystia jest tą rzeczywistością, gdzie spotykam Boga, który daje się bez ograniczeń, bez względu na osoby. Spotykam Boga, do którego każdy może przyjść i zaczerpnąć tyle ile chce, bez ograniczeń. Jest tą rzeczywistością, gdzie w białym kawałku Chleba spotykam samego Boga i Jego bezgraniczną, ogołoconą miłość, która pragnie się dawać. Miłość bliźniego rodzi się przy Stole Eucharystycznym. Miłość może być mi „przykazana”, ponieważ wcześniej jest mi dana, jest moją odpowiedzią na dar miłości, z jaką Bóg przychodzi do mnie. Ofiarowywać miłość mogę tylko wtedy, gdy sama uprzednio jej doświadczę, gdy sama wcześniej ją dostanę i przyjmę. Gdy wcześniej ja pozwolę, aby Jezus umył moje zbrukane nogi. Kto pragnie miłować bliźniego, musi najpierw dać się naznaczyć kształtem miłości Chrystusa otrzymywanej przy wspólnym Stole Eucharystycznym. Potem już dużo łatwiej przychodzi nam pochylić się dostatecznie głęboko, by umywać braciom nawet najbardziej zbrukane nogi.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

Czy mam doświadczenie miłości Boga? Czy mam w sobie przekonanie, że Bóg mnie kocha, że za MNIE umarł i zmartwychwstał?

Czym jest dla mnie Eucharystia? Czy jest tą rzeczywistością, gdzie mogę spotkać Boga i Jego bezgraniczną miłość? Czy jest tą rzeczywistością skąd mogę czerpać miłość, abym napełniona Jego miłością mogła nieść miłość bliźnim? Czy jest tylko obowiązkiem wynikającym z przykazań? Czy jest spotkaniem z Jezusem, który pochyla się, aby obmyć moje zbrukane nogi?

Czy przystępuję do Komunii Świętej, czy przystępuję do Stołu Eucharystycznego, aby karmić się Ciałem Chrystusa? Czy jestem tylko biernym obserwatorem na Uczcie?

MODLITWA PO MEDYTACJI

„Panie, pragnienia ludzkich serc

Ty zaspokoisz sam.

Przyjdź, Chlebie żywy, Zbawco nasz,

Pszeniczny Darze, przyjdź!

Ty, Panie, dajesz siebie nam,

By naszym życiem być.

Jak braciom służyć, naucz, jak

Miłością, prawdą żyć.”

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

Opr. s. Madgalena Cieślak CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także