Liturgia w soczewce: XXI Niedziela Zwykła, rok B (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, † daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości.

Na naszej drodze wiary Bóg prowadzi nas i wspiera poprzez wspólnotę, nakazy i obietnice. Na tę pomoc Boga możemy jednak w różny sposób reagować. Czasami Kościół, czy nakazy Boga są dla nas niezrozumiałe. W dzisiejszej kolekcie modlimy się, abyśmy umieli pokochać to, co Bóg nam mówi i pragnąć tego, co nam obiecuje. Bo to jest droga do prawdziwej radości.

TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

I czytanie – Joz 24, 1-2a. 15-17. 18b (Przypomnienie powołania narodu)

Jozue zgromadził w Sychem wszystkie pokolenia Izraela. Wezwał też starszych Izraela, jego książąt, sędziów i przełożonych, którzy stawili się przed Bogiem. Jozue przemówił wtedy do całego narodu: „Gdyby wam się nie podobało służyć Panu, rozstrzygnijcie dziś, komu chcecie służyć… Ja sam i mój dom służyć chcemy Panu”. Naród wówczas odrzekł tymi słowami: „Dalekie jest to od nas, abyśmy mieli opuścić Pana, a służyć obcym bóstwom. Czyż to nie Pan, Bóg nasz, wyprowadził nas i przodków naszych z ziemi egipskiej, z domu niewoli? Czyż nie On przed oczyma naszymi uczynił wielkie znaki i ochraniał nas przez całą drogę, którą szliśmy, i wśród wszystkich ludów, pomiędzy którymi przechodziliśmy? My również chcemy służyć Panu, bo On jest naszym Bogiem”.

Psalm responsoryjny – Ps 34, 2-3. 16-23

Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry

Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.

Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.
On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.

II czytanie – Ef 5, 21-32 (Miłość małżeńska naśladowaniem miłości Chrystusa i Kościoła)

Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie; aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany.

Aklamacja przed Ewangelią – J 6, 63b. 68b

Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.

Ewangelia – J 6, 54. 60-69 (Słowa życia wiecznego)

Ucząc w synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: „Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: „Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?”… „Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą”. Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są, co nie wierzą, i kto miał Go wydać. Rzekł więc: „Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca”. Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodzili. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: „Czyż i wy chcecie odejść?” Odpowiedział Mu Szymon Piotr: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś świętym Boga”.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, Ty przez jedną Ofiarę Chrystusa nabyłeś sobie lud Nowego Przymierza, * udzielaj swojemu Kościołowi darów jedności i pokoju.

Modlitwa po Komunii

Miłosierny Boże, przywróć nam pełne zdrowie duszy, † i tak nas przemień swoją łaską i wspieraj, * abyśmy zawsze mogli się Tobie podobać.

KOMENTARZ

Kiedy Bóg wyprowadził Izraelitów z niewoli w Egipcie i wprowadził do ziemi obiecanej, spotkali tam ludy, które miały swoje bóstwa. To spowodowało, że naród wybrany zaczął odchodzić od Boga Jahwe i oddawać cześć także bożkom pogańskim. Widząc tę sytuację, Jozue każe Izraelitom wybierać – Bóg albo bożki. Chce im pokazać, że nie można być trochę tu i trochę tu. Muszą wybrać, kogo chcą słuchać. Wtedy Izraelici przypominają sobie swoją historię z Bogiem, Jego działanie i cuda, których doświadczali. To pomaga im dokonać wyboru i pójść za Bogiem.

Jakby kontynuacją I czytania jest psalm, w którym autor opisuje różne sytuacje życiowe, w których Bóg objawił swoją dobroć. Słuchając słów psalmu możemy spróbować odnaleźć w tych sytuacjach siebie i swoje życie, bo mając w pamięci konkretne działania Boga w naszym życiu, łatwiej jest nam Go wybierać.

Dzisiejsza Ewangelia także pokazuje sytuację, w której uczniowie muszą dokonać wyboru.  Jest to zakończenie mowy eucharystycznej Jezusa, której fragmenty były odczytywane przez kilka poprzednich niedziel. Jezus mówi w niej o konieczności spożywania Jego Ciała i Krwi, aby mieć życie wieczne. Dla Żydów jest to nie do przyjęcia, bo Bóg zabronił składania ofiar z ludzi i spożywania takich ofiar. Nie rozumieją tych słów Jezusa, dlatego odrzucają Go i to co On mówi. Z tą sytuacją Jezus konfrontuje także Dwunastu. Stawia ich wobec wyboru: odejść, albo zostać. Apostołowie widzą, jak inni uczniowie odchodzą i każdy z nich musi sobie sam odpowiedzieć na pytanie, co zrobić. Jezus nie stara się ich przekonać do tego, żeby zostali, nie tłumaczy im jak mają rozumieć Jego słowa. Daje im wolność w wyborze. I uczniowie wybierają Jezusa pomimo tego, że nie rozumieją Jego słów, ale Mu ufają, bo odkryli w Nim Mesjasza – jedyną drogę do Ojca. I wiedzą, że nawet jeżeli teraz niewiele rozumieją z Jego słów, to i tak chcą iść za Nim, bo to w Nim jest życie wieczne.

Czasami w naszym życiu stajemy wobec sytuacji, słów, czy decyzji Boga, które poruszają naszą wiarę i zmuszają nas do tego, żeby kolejny raz odpowiedzieć sobie na pytanie – zostaję czy odchodzę? To są momenty trudne ale konieczne, bo pokazują, gdzie jesteśmy w naszej relacji z Bogiem, jakie są nasze prawdziwe motywacje pójścia za Jezusem. Takie momenty są szansą na umocnienie naszej miłości i zaufania do Boga.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Dlaczego idę za Jezusem?

– Kogo słucham w moim życiu? kto jest dla mnie autorytetem? czyje słowo jest dla mnie najważniejsze?

– Czy słowo Boga, przykazania, nakazy, są dla mnie słowem udręki czy słowem życia?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie, umocnij moją wiarę, nadzieję i miłość, abym w sytuacjach zwątpienia umiał/-a powiedzieć jak apostołowie: Panie, do kogóż pójdę? Ty masz słowa życia wiecznego.

Opr. s. Karolina Ostopinko CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także