II Niedziela Wielkiego Postu

 Mszał Pawła VI

 Pol.: Błogosław, Panie, swych wiernych nieustającym błogosławieństwem i spraw, aby tak przylgnęli do Ewangelii Twego Jednorodzonego Syna, aby mogli stale pragnąć tej chwały, którą On w sobie samym ukazał Apostołom i pomyślnie do niej dojść.

 Łac.: Benedic, Domine, fideles tuos benedictione perpetua, et fac eos Unigeniti tui Evangelio sic adhaerere, ut ad illam gloriam, cuius in se speciem Apostolis ostendit, et suspirare iugiter et feliciter valeant pervenire.

Wydaje mi się, że jest to współczesna kompozycja. W dawnych źródłach znajduję tylko ostatnią frazę feliciter valeant pervenire. Pojawia się ona w Sakramentarzu z Gellone (Ge 1998) w uroczystym błogosławieństwie episkopalnym w mszach oktawy Narodzenia Pańskiego.

Poniedziałek II tygodnia

a) Mszał Piusa V

Pol.: Przychyl się ku prośbom naszym, wszechmogący Boże, a skoro pozwalasz nam ufać Twojej dobroci, daj nam doznać skutków właściwego Ci miłosierdzia.

Łac.: Adesto, supplicationibus nostris, omnipotens Deus: et quibus fiduciam sperandae pietatis indulges; consueto misericordiae tuae benignus effectum.

Modlitwa obecna w źrodłach od Sakramentarza gregoriańskiego, gdzie pojawia się w dwóch miejscach: w obecnej funkcji (GrH 208) oraz w bloku modlitw codziennych (GrH 878).

Modlitwa powtarza się w środę V tygodnia Wielkiego Postu i tego samego dnia, z drobną zmianą redakcyjną, występuje także w Mszale Pawła VI.

b) Mszał Pawła VI

Pol.: Utwierdź, prosimy Cię, Panie, serca swych wiernych i wzmocnij mocą swej łaski, aby byli gorliwi w modlitwie i szczerzy we wzajemnej miłości.

Łac.: Confirma, Domine, quaesumus, tuorum corda fidelium, et gratiae tuae virtute corrobora, ut et in tua sint supplicatione devoti, et mutua dilectione sinceri.

Modlitwa obecna w źródłach od Sakramentarza z Werony (Ve 1050), gdzie figuruje jako modlitwa nad ludem jednego z formularzy bez tytułu. Zdaniem Antoine Chavasse’a, autorem tego formularza jest papież Wigiliusz i został on zastosowany po raz pierwszy prawdopodobnie 9 maja 538 roku, w 5. niedzielę po Wielkanocy. W Sakramentarzu gelazjańskim modlitwa została zastosowana jako alternatywna modlitwa nad ludem wotywnego formularza o miłość (GeV 1332), a w Sakramentarzu gregoriańskim znalazła się ona w bloku modlitw codziennych (GrH 920).

Wtorek II tygodnia

a) Mszał Piusa V

Pol.: Daj się przejednać, Panie, naszymi modłami i ulecz choroby dusz naszych, abyśmy otrzymawszy przebaczenie, zawsze się cieszyli Twoim błogosławieństwem.

Łac.: Propitiare, Domine, supplicationibus nostris, et animarum nostrarum medere languoribus: ut, remissione percepta, in tua semper benedictione laetemur.

Modlitwa obecna w źródłach od Sakramentarza gregoriańskiego, gdzie pojawia się w dwóch miejscach: tutaj (GrH 212) oraz w bloku modlitw codziennych (GrH 881).

b) Mszał Pawła VI

W Mszale Pawła VI jest w zasadzie ta sama modlitwa, jedynie z pewną modyfikacją: zamiana pierwszej osoby na trzecią.

Pol.: Daj się przejednać, Panie, modłami swych wiernych i ulecz choroby ich dusz, aby otrzymawszy przebaczenie, zawsze się cieszyli Twoim błogosławieństwem.

Łac.: Propitiare, Domine, supplicationibus tuorum fidelium, et animarum eorum medere languoribus, ut, remissione percepta, in tua semper benedictione laetentur.

Środa II tygodnia

a) Mszał Piusa V

Pol.: Boże, odnowicielu i miłośniku niewinności, kieruj ku sobie serca sług Twoich, aby zapaleni Twoim duchem okazali stałość w wierze i skuteczność w działaniu.

Łac.: Deus, innocentiae restitutor et amator, dirige ad te tuorum corda servorum: ut, spiritus tui fervore concepto, et in fide inveniantur stabiles, et in opere efficaces.

Modlitwa obecna w tradycji liturgicznej w tym miejscu od Sakramentarza gregoriańskiego (GrH 216). W Mszale Pawła VI jest to kolekta środy II tygodnia Wielkiego Postu.

b) Mszał Pawła VI

 Pol.: Udziel obficie, Panie, Twoim wiernym swej opieki i łaski, daj im zdrowie duszy i ciała, daj pełnię braterskiej miłości i spraw aby zawsze Tobie byli oddani.

 Łac.: Praesta famulis tuis, Domine, abundantiam protectionis et gratiae, da salutem mentis et corporis, da plenitudinem fraternae caritatis et eos tibi semper fac esse devotos.

Modlitwa pojawia się po raz pierwszy w Sakramentarzu z Werony (Ve 659), gdzie jest modlitwą nad ludem jednego z formularzy codziennych. Formularz ten, zdaniem Antoine Chavasse’a, został skomponowany przez Wigiliusza i został zastosowany 14 marca 538 roku, w IV niedzielę Wielkiego Postu. Modlitwa ta znalazła się również w Sakramentarzu gelazjańskim (GeV 98), gdzie jest ona modlitwą nad ludem piątku przed I niedzielą Wielkiego Postu.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym