Psalmy nie są przeznaczone do czytania, nie są też modlitwami pisanymi prozą, lecz utworami poetyckimi i pieśniami uwielbienia. Jeżeli więc niekiedy mogły być używane w formie czytań, to jednak słusznie, z uwagi na ich rodzaj literacki, nazywają się po hebrajsku tehilim, to znaczy „pieśni uwielbienia", a po grecku psalmoi, czyli „pieśni wykonywane przy dźwięku harfy". Istotnie, wszystkie psalmy mają charakter muzyczny, a to określa odpowiedni sposób ich wykonywania. Dlatego psalm musi zachować ten swój charakter również i wtedy, gdy jest odmawiany, nawet przez jedną osobę i po cichu. Bez wątpienia jest on pokarmem dla ducha, skłania jednak o wiele bardziej do poruszenia serca śpiewających i słuchających, a także tych, co grają „na harfie i cytrze".

Kto zatem prawdziwie modli się psalmem, ten rozważa wiersz po wierszu i zawsze w gotowości serca odpowiada na jego wezwanie, jak tego chce Duch Święty, który natchnął psalmistę i się stanie także natchnieniem pragnących Jego łaski. Psalmodia więc wymaga szacunku należnego majestatowi Boga, ale winna jej również towarzyszyć wewnętrzna radość i miłość, bo taka postawa odpowiada poezji sakralnej i pieśni Bożej, a nade wszystko wolności dzieci Bożych. (OWLG 103, 104)

Formą najbardziej właściwego wykonania jest śpiew. Śpiew psalmów ma na celu nie tylko podkreślenie uroczystego charakteru, ale ma się przyczyniać do ich pełniejszego zrozumienia. Toteż jeśli nawet psalmy będą recytowane w ciszy przez jedną tylko osobę, albo recytowane przez wspólnotę, to jednak zawsze należy pamiętać o tym, że ich autorzy chcieli, by towarzyszyły ich wykonaniu instrumenty muzyczne. (na podst. Liturgia Uświęcenia Czasu, Kraków 1984, s. 185)

Każdy psalm posiada w Liturgii Godzin antyfonę, która go poprzedza, nadając mu odpowiedni ton muzyczny i która jest powtarzana po zakończeniu psalmu. Antyfona, którą stanowi powszechnie zdanie wyjęte z psalmu, spełnia ważną rolę w naświetleniu rodzaju literackiego psalmu, w podkreśleniu myśli przewodniej, na którą Kościół chce zwrócić uwagę. (…) Antyfona, podkreślając znaczenie szczególnie cenných myśli i przekazując zachęty dla życia duchowego, zamienia psalm w modlitwę osobistą. Antyfony w Psałterzu tak zostały skomponowane, by nie tylko uwypuklały tematykę zasadniczą psalmów, ale by były także przystosowane do ich odśpiewania, co zresztą zadecydowało, że teksty antyfon nie zawsze dokładnie odpowiadają wersetom psalmów, z którego pochodzą. (za: Liturgia Uświęcenia Czasu, s. 113)

Pieśń Dn 3,57-88 w VIII tonie, śpiewana w uroczystość Narodzenia Pańskiego

Tekst Pieśni na brewiarz.pl

Psalm 149 w tonie III z uroczystości Narodzenia Pańskiego

Tekst Psalmu na brewiarz.pl

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym