Od dzisiaj o. Robert Taft uczestniczy w liturgii niebieskiej
Jeśli dominikanin pisze o jezuicie, to nie jest to bez znaczenia. Jeśli robi to z nieśmiałością i świadomością własnej niedoskonałości, to mowa naprawdę o kimś wielkim. Dziś zmarł Robert Taft, znakomity badacz liturgii, światowej klasy specjalista, do samego końca oddany nauce. Pewnie od dzisiaj „Bob” – jak zwykli określać go jego uczniowie – uczestniczy już w liturgii niebieskiej.
Robert F. Taft w bibliotece Papieskiego Instytutu Wschodniego w Rzymie, marzec 2011 r.
Nigdy nie spotkałem go osobiście, choć przyznam, że wyczekiwałem okazji, by móc powypytywać o różne sprawy czy pospierać się na tematy liturgiczne. Po jego przejściu na emeryturę, kilka lat temu, i powrocie z Włoch do Stanów Zjednoczonych nie było to już tak proste. Poznałem go przede wszystkim z jego licznych publikacji oraz z opowieści uczniów i studentów, którzy widzieli w nim do końca oddanego naukowca.
Robert Taft znaczną część swojego życia poświęcił zgłębianiu problematyki Liturgii Godzin (zwłaszcza na Wchodzie chrześcijaństwa) i Liturgii Jana Chryzostoma, drobiazgowo je studiując, wykorzystując i udoskonalając narzędzia zaproponowane przez Antona Baumstarka. Pewnie jeszcze przyjdzie czas, by całościowo przeanalizować jego dorobek. To, co zostało mi w głowie z licznych opowieści jego uczniów i przyjaciół, to obraz człowieka całkowicie oddanego pracy naukowej. Świadomie zrezygnował z aktywności duszpasterskiej, by dać się pochłonąć jedynie liturgii i studiom nad nią. Kto wie, czy jego „duszpasterstwo bibliotek” nie pozostało bardziej owocne i długotrwałe. Niewątpliwie było przedłużeniem głębokiej refleksji i studiów, znaczenia których często nie docenia się w Kościele: po śmierci owszem, za życia nie bardzo. Imponująca liczba artykułów i publikacji jest tego najlepszym dowodem! Cieszę się, że jedną z nich – „Ponad Wschodem i Zachodem. Problemy rozumienia liturgii” – w kontekst polski wprowadził Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Robercie! Jak wiemy, nasze życie zmienia się, ale się nie kończy. Ufam, że po prostu zmieniłeś swoje miejsce w kościelnym chórze, przesunąłeś się wyżej. Z nadzieją czekam, by móc w końcu zadać Ci swoje pytania…
Zobacz także: Robert F. Taft: liturgia jest teologią, a nie historią
(Fotogaleria: profil FB Daniel Galadza)
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Nadzieja zbawienia, nie pewność
Bezpośrednim impulsem do stworzenia tego wpisu jest śmierć Jerzego Urbana i różne komentarze, jakie pojawiły... więcej
-
Siostra Clare Crockett o śmierci
Dzisiaj przypada czwarta rocznica śmierci s. Clare Crockett SHM. Z tej okazji zamieszczam ten krótki... więcej
-
ks. Lucjan Łada MIC (1938-2018) – in...
W ubiegłym miesiącu w Licheniu zmarł mój współbrat zakonny, ks. Lucjan Łada. Chociaż od jego... więcej
Dominik Jurczak OP
dominikanin, wicedyrektor "Ecclesia orans", wykładowca w Papieskim Instytucie Liturgicznym „Anselmianum” oraz na Papieskim Uniwersytecie „Angelicum” w Rzymie, przewodniczący Międzynarodowej Komisji Liturgicznej Zakonu Kaznodziejskiego, członek Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego Archidiecezji Krakowskiej, dyrektor Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego w latach 2016-2019.