W homilii Ojciec Święty podkreślił, że miłość Boga nie zna i nie ma granic. Nie ma tych przeszkód – mówił – które my zazwyczaj stawiamy przed jakąś osobą, obawiając się, że pozbawi nas wolności. Mimo że przez grzech oddalamy się od Boga, to Bóg nie oddala się od nas. Ta pewność powinna nam zawsze w życiu towarzyszyć. „A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca” (1J 3, 30).

Franciszek przypomniał scenę zaparcia się Piotra, zwracając uwagę, że trudno jest pozwolić na to, by dać się naprawdę kochać. Podobnie Piotr zawsze wzbraniał się przed miłością Jezusa, przed tym, by dać się Mu w pełni zbawić. Piotr, który chciał umrzeć za Jezusa – mówił Ojciec Święty – w końcu zrozumiał, że musi pozwolić, aby to On umarł za niego. „Dajmy się oczyścić miłości, aby rozpoznać prawdziwą Miłość” – apelował Franciszek.

Po spowiedzi powszechnej i odmówieniu modlitwy „Ojcze nasz”, kapłani i wierni świeccy udali się do konfesjonałów, by odbyć spowiedź indywidualną. Również papież wyspowiadał się u jednego ze spowiedników bazyliki watykańskiej, po czym sam zasiadł w konfesjonale i – tak jak inni kapłani – przez niemal godzinę spowiadał. W tym czasie śpiewał chór Kaplicy Sykstyńskiej.

Po modlitwie dziękczynnej i śpiewie kanonu z Taizé „Misericordias Domini in aeternum cantabo” (Na wieki będę opiewał łaski Pana), Franciszek udzielił zebranym błogosławieństwa, po czym odśpiewano antyfonę maryjną „Salve, Mater misericordiae” (Witaj, Matko miłosierdzia).

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym