Propozycje doboru pieśni na XXXIV niedzielę roku B, uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata jest zwieńczeniem roku liturgicznego. Uroczystą celebracją najbliższej niedzieli oddajmy Królowi Wszechświata należną Mu chwałę, do czego wzywa nas antyfona na wejście: Baranek, który został zabity, godzien jest wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i uwielbienie, Jemu chwała i panowanie na wieki wieków. (por. Ap 5, 12)

Pieśni dobrane w tym dniu na liturgię powinny mieć dostojny, uroczysty, podniosły, królewski charakter. Oczywiście nie trudno wystylizować liturgię na królewską i uroczystą, nie dając przy tym okazji do włączenia się w śpiew ludowi, ale chyba nie o to nam chodzi: skoro Chrystus jest Królem wszechrzeczy, czemużby cała oprawa muzyczną miała być powierzona garstce ludzi z pominięciem pozostałych? Dylemat bardzo stary i ciągle aktualny – osobiście wolę zróżnicować śpiewy, śpiewając zarówno takie, w które włączą się wierni, jak i niektóre trudniejsze, bardziej kunsztowne, uroczyste, może i czasem zarezerwowane tylko dla scholi. Próba znalezienia pieśni, która łączy w sobie jedną i drugą „funkcjonalność” może być na dłuższą metę frustrująca. Ale są takie przykłady – majestat i prostota w jednym. Choćby ta dobrze znana pieśń:

Wejście: Chrystus Wodzem, Chrystus Królem (mel. trad. lub opracowanie Pawła Bębenka, Niepojęta Trójco t. II, s. 207)

Przygotowanie darów: Dziś Chrystus Król wiecznej chwały (Mioduszewski 1838, s. 137 lub inna melodia – „współczesny” Siedlecki )

Pieśń „Dziś Chrystus Król wiecznej chwały”To pieśń wielkanocna, ale opowiada o Królowaniu i Mocy Chrystusa, więc od zawsze kojarzy mi się z dzisiejszą uroczystością. Bardziej rozpowszechniona jest melodia ze śpiewnika Siedleckiego (a dokładniej: Klonowskiego), mniej znana, ale w moim odczuciu piękniejsza i bardziej dostojna jest melodia ze śpiewnika Mioduszewskiego. Proszę pamiętać o Federacji Bibliotek Cyfrowych i nie usprawiedliwiać się, że „nie mamy Mioduszewskiego”. Dziś to już nie problem, całe szczęście.

Komunia: Pan króluje (m.: br. Efraim, Niepojęta Trójco t. I, s. 159)

Antyfona na komunię: Pan zasiada na tronie jako Król na wieki. * Pan obdarzy swój lud pokojem. (Ps 29, 10–11)

I warto zwrócić uwagę: znowu antyfona na komunię jest „nieeucharystyczna” – na przekór powszechnym przyzwyczajeniom.

Uwielbienie: Laudate Dominum (m.: J. Berthier, Nowe śpiewy z Taize, nr. 75 lub Niepojęta Trójco t. I, s. 287)

To stylizowane ostinato, czerpiące swą harmonię i motywikę z barokowych folii instrumentalnych, a więc będące pewną szlachetną archaizacją, pozwala w godny sposób wyśpiewać pieśń uwielbienia.

Zakończenie: Wielki jest Pan (m.: A. Gouzes OP, Niepojęta Trójco t. I, s. 152) .

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także