Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, mogli obfitować w dobre uczynki.

W dzisiejszej kolekcie prosimy Boga: „kieruj naszym życiem według swego upodobania“. W ten sposób stwarzamy Bogu przestrzeń do działania w naszym życiu. Wyznajemy, że to On jest Panem historii naszego życia i Panem naszej przyszłości. W tej modlitwie wybrzmiewa również pełne zaufanie Bogu i gotowość z naszej strony do współpracy z Jego łaską, czego owocem mają być dobre uczynki spełniane z miłości w imię Jego Syna.

TEKSTY LITURGII MSZY ŚWIĘTEJ

I Czytanie: Jon 3, 1-5. 10 (Nawrócenie Niniwitów)

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: «Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam». Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan.

Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: «Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona».

I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego.
Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Psalm responsoryjny: 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9

Ref. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich.

II czytanie: 1 Kor 7, 29-31 (Przemija postać tego świata)

Mówię wam, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, którzy się radują, tak jakby się nie radowali; ci zaś, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali.

Przemija bowiem postać tego świata.

Ewangelia: Mk 1, 14-20 (Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię)

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.

Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia.

Modlitwa po komunii

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, z którego czerpiemy nowe życie.

KOMENTARZ

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje powołanie pierwszych uczniów. Schemat powołania jest bardzo prosty: Jezus powołuje, uczeń odpowiada. Pomiędzy powołaniem a odpowiedzią zapewne było spojrzenie Jezusa, delikatne, subtelne, zapraszające a nie zmuszające. Ale jednak na tyle przekonujące, że twardzi rybacy natychmiast zostawili sieci i poszli za Mistrzem. W scenie powołania uderza też żądanie bezwarunkowego zawierzenia. Jezus mówi tylko „pójdź za Mną“. Nie rozwija swojej wypowiedzi, nie uzasadnia dlaczego akurat oni, a nie kto inny. Nie mówi dokąd ich zaprowadzi. Taka jest logika Boga, że poznaje się Go poprzez przebywanie z Nim, ale wcześniej trzeba wyruszyć z własnego miejsca, z własnych przyzwyczajeń, utartych schematów. Trzeba wyruszyć w drogę i z Nim być. Być z kimś to mieć dla niego czas, chcieć go poznawać, czuć jego bliskość. Dla nas takim czasem poznawania Jezusa, spotykania się z Jego spojrzeniem jest każda Eucharystia. Tam spotykam sie z żywą osobą Jezusa i tam karmię się Jego Ciałem i Jego Słowem. Jeśli doświadczy się spotkania z Jezusem, z Jego subtelnym spojrzeniem to rodzi się pragnienie, by dzielić się tym doświadczeniem z innymi ludźmi. Przyjmuję i przekazuję. „Być u Jego boku i być posłańcem w drodze do ludzi – tego się nie da rozdzielić. […] Ten, kto jest z Nim, nie zachowuje tego dla siebie, lecz musi przekazywać dalej to, co znalazł. […] Zechciejmy polubić bycie przy Panu. Wtedy możemy wszystko Jemu powiedzieć, z Nim omówić swoje pytania, swoje troski i swoje obawy. Możemy także wyrazić swoje nadzieje, swoją wdzięczność, rozczarowania, i prośby“ (Benedykt XVI).

PYTANIA DO REFLEKSJI

Jak odczytuję swoje powołanie? Czy wzrastam w nim? Czy Jezus jest tym, który mnie pociąga, fascynuje? Czy pogłębiam z Nim moją więź?
Jakie znaczenie ma dla mnie czytanie Pisma Świętego? Czy rozważanie Słowa Bożego ma wpływ na moje decyzje, moje wybory? Gdzie szukam światła do rozeznawania tego, co dobre?
Czy Eucharystia jest dla mnie momentem spotkania z Jezusem? Czy karmię się Jego Ciałem? Czy korzystanie z sakramentów są okazją do tworzenia z Nim osobistej relacji? 

MODLITWA

„Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
zamieszkał na krańcu morza:
tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
i podtrzyma mię Twoja prawica.“

/Ps 139, 1-10/

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

opr. s. Magdalena Cieślak CHR