– W tej kolekcie prosimy Boga, by kierował naszym życiem – w ten sposób wyznajemy wiarę w to, że jest On wszechmogący, że jest Panem historii i że w sposób cichy i dyskretny jest On obecny w każdej chwili naszego życia.

– Owocem tej świadomości mają być nasze dobre uczynki, spełnianie z miłości, w imię Jego Syna.

I Czytanie – Ne 8, 2-4a. 5-6. 8-10 (Czytanie Prawa Bożego)

Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego… tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz [i Ezdrasz]… rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie! … A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

Psalm responsoryjny – Ps 19(18)

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, * świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości. Jego słuszne nakazy radują serce, * jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy..

II Czytanie – 1 Kor 12, 12-30 (Mistyczne Ciało Chrystusa)

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało… Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami.

Ewangelia – Łk 1, 1-4; 4, 14-21 (Słowa Pisma spełniły się na Chrystusie)

W dzień szabatu [Jezus] udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana». Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście»..

Antyfona na Komunię

Przystąpcie do Pana, a rozpromienicie się radością, * oblicza wasze nie zapłoną wstydem.

Modlitwa po komunii

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, * z którego czerpiemy nowe życie.

KOMENTARZ

Jezus przyszedł, by ogłosić nam dobrą nowinę o nadejściu królestwa – królestwa, w którym stajemy się wolni, odzyskujemy zdrowie, otrzymujemy pokój i radość. On sam jest tym Królestwem. Jego samego spotykamy w Jego słowie. To spotkanie jest naszym światłem i radością. To spotkanie odnawia w nas świadomość, że zostaliśmy ochrzczeni w jednym Duchu i że Duch Pana zamieszkał w naszym sercu. Przez słuchanie słowa odnawia się i wzrasta nasza wiara. Poprzez przyjęcie słowa Pan z nasz wszystkich wciąż od nowa tworzy swój Kościół jako żywe ciało. Każdy z nas jest członkiem tego organizmu i ma w nim swoje miejsce, pełni w nim jakieś zadanie – nawet bardzo niepozorne. W tym Ciele jednak każdy z nas jest niepowtarzalny i niezastąpiony. Kiedy próbujemy się od niego oderwać, ranimy żywe Ciało, którego Pan jest Głową.

To odnawianie naszej wiary przez słuchanie słowa, to odradzanie jedności nie jest czymś abstrakcyjnym. Dokonuje się tu i teraz – „dziś spełniły się te słowa Pisma”. Dzisiaj Pan do nas przychodzi, by nam przebaczyć grzechy i napełnić nas łaską. Dzisiaj przyjmujemy przez wiarę słowo Pana i dzisiaj Pan z nas, ludzi rozbitych, zagubionych i rozproszonych, w Duchu Świętym tworzy swój Kościół. Szczególnym momentem, kiedy to się dzieje i kiedy możemy to dostrzec, jest niedzielna Eucharystia. Jest to czas, kiedy szczególnie możemy Panu dziękować za to, że nam przyniósł dobrą nowinę – że właśnie do mnie dzisiaj przychodzi, by dać mi wolność, by mnie uzdrowić, oświecić i napełnić radością.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Jak ostatnio podchodzę do czytania / słuchania słowa Bożego? Czy jest to dla mnie ważne? Czy staram się słuchać uważnie podczas liturgii słowa? Czy przygotowuję się do tego – przez modlitwę lub medytację nad czytaniami?

– Czy wydaje mi się, że słuchanie / czytanie słowa Bożego i udział w sakramentach ma wpływ na moje życie? Czy jestem Panu wdzięczny za to, że mogę Go w słowie spotkać? Czy jego słowo jest dla mnie „ostoją i radością”?

– Czy zastanawiam się nad tym, jakie jest moje miejsce we wspólnocie Kościoła? Jakie zadanie mam do spełnienia? Czy staram się pamiętać o tym, że moje zwykle codzienne życie też jest służbą Bogu? Czy myślę o tym, w jaki sposób mogę odpowiedzieć Panu na Jego dary i jak mogę dzielić się tym z ludźmi tym, co mi On darował?

MODLITWA PO MEDYTACJI [por. J 6,68-69]

Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.
A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.
Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.
Niech radość w Tobie jest naszą ostoją.

Opr. Tereza Huspeková CHR